ജാലകവാതിലിന്‍ പഴുതിലൂടെ ഞാന്‍
താരകളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു
വിണ്ണിലെ പൊയ്കയില്‍ എവിടെ നിന്നോ
നീ പ്രണയ നിലാവു പൊഴിക്കയാണോ
ദുഃഖത്തിന്‍ പൊയ്കയില്‍ നീരാടി
നില്‍ക്കുമെന്‍മനസ്സിനു മറ്റൊരു തണലായ് നീ
ആത്മാവില്‍ വിരിയുന്ന പൂവാണു നീ
നിന്‍ നൊമ്പരങ്ങളില്‍ അലിയുന്നു ഞാന്‍
പുഷ്പങ്ങളെല്ലാം മിഴികൂമ്പി നില്‍ക്കുന്നു.
സ്നേഹാര്‍ദ്രമാം മിഴി പൂട്ടിയുറങ്ങുന്നു.
അന്ധകാരത്തെ കീറിമുറിച്ചു
മേഘ ഗര്‍ജ്ജനം പോലെയാ
ഘോരമാം ശബ്ദമോ....
പെട്ടെന്ന് തുള്ളി അടര്‍ന്ന് വീണു
കൊച്ചു കുഞ്ഞിന്‍ ചിണുങ്ങല്‍പോലെ
ഓര്‍ത്തുപോയ് ഞാനെന്റെ ബാല്യകാലം
ഏകാന്തതയിലലസമായി.
Ritty Antony
English
No comments:
Post a Comment